ยายสำอาง Yaai Samang (Good-Looking Grandma)

Lyrics and melody by แอ๊ด คาราบาว Aed Carabao, aka ยืนยง โอภากุล Yuenyong Opakul [Modified from the song, “ขอทาน” or “Beg for Money,” which is an ancient folksong]
Album: ช้างไห้ Chang Hai (Elephant’s Lament) (1993)
This album is highly recommended. Buy it HERE at eThaiCD where you can shop in English.

The version from the Carabao-Santana jam on February 29, 2016 [not the complete song]:

Note: This might be the “most Thai-sounding” Carabao song (in quotes because I reject the idea that a singer or listener anywhere in the world should be expected to conform to some stereotype.) Obviously musical styles are shared freely across the globe. The subject of this song, “Yaai Samang” or “Good-looking Grandma,” is a real person, an entertainer in the traditional style who passed away in 1997, four years after this song was written. She was blind, and a real “Wanipok” or traveling singer begging for money (as in the famous song). You can find footage of her singing on YouTube. I have ALWAYS loved this song for the way it glues the traditional style right into the middle of a rock and roll song, so I couldn’t rest until I knew what it was about.  When P’Aed switches to the traditional-sounding style, he is singing as Good-Looking Grandma.

A Carabao Official version:

English translation of lyrics (เนื้อเพลงแปลเป็นภาษาอังกฤษ):

วณิพกพเนจร (วณิพกพเนจร)
wá-ní-pók pá-nay-jon ( wá-ní-pók pá-nay-jon )
A wandering beggar (A wandering beggar)
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
dtaa bòt raem ron maa kŏr taan tâan gin
Is blind, stops for the night, to beg for money, to eat
(สร้อย) ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
(dtaa bòt raem ron maa kŏr taan tâan gin
(Is blind, comes begging for money, to eat
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
dtaa bòt raem ron maa kŏr taan tâan gin)
Is blind, comes begging for money, to eat)

แม่เฒ่าเล่ารวยอารมณ์ขัน
mâe tâo lâo ruay aa-rom kăn
The old lady tells [stories] rich with humor
แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ
mâe playng wá-ní-pók meuang sù-pan
The old lady’s song: Wandering Beggar of Supan City
ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน
lôok dtâo mâi mee wái chái ngaan
The child has nothing saved up
ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
tĕu mêet bpàat dtaan lăao máai bpîng gài
carries a knife to make spears for roasting chicken*
(ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
(mâe tâo lâo ruay aa-rom kăn
(The old lady tells stories rich with humor
แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ
mâe playng wá-ní-pók meuang sù-pan
The old lady’s song: Wandering Beggar of Supan City
ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน
lôok dtâo mâi mee wái chái ngaan
The child has nothing saved up
ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
tĕu mêet bpàat dtaan lăao máai bpîng gài)
Carries a knife to make spears to roast chicken)*

* ตาแกบอด (ตาแกบอด)
dtaa gae bòt ( dtaa gae bòt )
The eyes are old and blind (Eyes are old and blind)
มองไม่เห็น (มองไม่เห็น)
mong mâi hĕn (mong mâi hĕn )
Can’t see (Can’t see)
ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
róng playng kŏr taan dûay kwaam jam bpen
Sing and beg for money by necessity
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง
chee-wít lam-ken nŏr yaai săm-aang
Life is lived in poverty huh, Good-Looking Grandma?
( ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
(róng playng kŏr taan dûay kwaam jam bpen
(Sings and begs for money by necessity
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง )
chee-wít lam-ken nŏr yaai săm-aang)
Life is lived in poverty, huh, Good-Looking Grandma?)

แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง
mâe tâo lâo kăan dtam naan playng
The old woman narrates a legend [in a] song
ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน
kàp glòm ban-layng playng kŏr taan
lulling [the audience], making music, to beg for money
เศษเงินอาหารให้เจือจาน
sàyt ngern aa hăan hâi jeua jaan
scraps of money, food [they] give to help
ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น
pàan pón keun wan an năao yen
to pass the cold days and nights
(แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง
(mâe tâo lâo kăan dtam naan playng
(The old woman narrates a legend [in a] song
ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน
kàp glòm ban-layng playng kŏr taan
lulling [the audience], making music, to beg for money
เศษเงินอาหารให้เจือจาน
sàyt ngern aa hăan hâi jeua jaan
scraps of money, food [they] give to help
ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น
pàan pón keun wan an năao yen)
to pass the cold days and nights)

* ตาแกบอด (ตาแกบอด)
dtaa gae bòt ( dtaa gae bòt )
The eyes are old and blind (Eyes are old and blind)
มองไม่เห็น (มองไม่เห็น)
mong mâi hĕn (mong mâi hĕn )
Can’t see (Can’t see)
ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
róng playng kŏr taan dûay kwaam jam bpen
Sing and beg for money by necessity
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง
chee-wít lam-ken nŏr yaai săm-aang
Life is lived in poverty huh, Good-Looking Grandma?
( ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
(róng playng kŏr taan dûay kwaam jam bpen
(Sings and begs for money by necessity
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง )
chee-wít lam-ken nŏr yaai săm-aang)
Life is lived in poverty, huh, Good-Looking Grandma?)

เออ…ที่ขอทานเขากินนั้นฉันไม่อายหรอก
er … têe kŏr taan kăo gin nán chăn mâi aai ròk
Yeah . . . what one begs, they consume that. I’m not shy about it
อายอดท้องกิ่วหิวไม่ไหว
aai òt tóng gìw hĭw mâi wăi
I am shy of my stomach going without. I can’t bear being hungry
ก็เกิดมาจากบ้านนอกใกล้คอกนา
gôr gèrt maa jàak bâan nôk glâi kôk naa
I originate from the countryside, near the stables and fields
พอสี่ขวบโตมาล่ะตาก็มืดไป
por sèe kùap dtoh maa lâ dtaa gôr mêut bpai
When [I was] four years old [my] eyes went dark
เคยมีผัวใหม่เก่าล่ะเขาก็ตายจาก
koie mee pŭa mài gào lâ kăo gôr dtaai jàak
I used to have a husband. He died and left me.
ต้องตกระกำลำบากไปกันยกใหญ่
dtông dtòk rá-gam lam-bàak bpai gan yók yài
I must fall into poverty. The difficulties go together so much.
เลยขอทานเขากินร้องเป็นศิลปะ
loie kŏr taan kăo gin róng bpen sĭn-lá-bpà
So [I] beg for their money to eat; sing be an artist
อันพ่อแม่ให้มาเป็นมรดกไทย
an pôr mâe hâi maa bpen mor-rá-dòk tai
[My] father and mother had me go out be a traditional Thai [entertainer]
เป็นมรดกตกทอดมาจนแก่เฒ่า
bpen mor-rá-dòk dtòk tôt maa jon gàe tâo
(a heritage handed down) until [I am] very old
จนเดินเหินแข้งเข่าชักจะไม่ไหว
jon dern hĕrn kâeng kào chák jà mâi wăi
until when walking my legs are beginning not to be able to take it.
แล้วกรมประชาสงเคราะห์เขาก็จับตัว
láew grom bprà-chaa sŏng-krór kăo gôr jàp dtua
Then the Department of Public Welfare catches me
ว่าขอทานนี้ชั่วขอไม่ได้
wâa kŏr taan née chûa kŏr mâi dâai
They said, “This begging is bad. You can’t beg.”
ไปติดอยู่สองทีก็หลายปีอยู่
bpai dtìt yòo sŏng tee gôr lăai bpee yòo
This happened two times. And I’ve lived for many years
เลยมานั่งนึกดูค่อยชักจะเปลี่ยนใจ
loie maa nâng néuk doo kôi chák jà bplìan jai
So I come sit and consider and slowly begin to change my mind
ถ้าขอทานเขากินมันน่ารำคาญ
tâa kŏr taan kăo gin man nâa ram-kaan
If begging money from people to eat, if it’s annoying
เลยคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่
loie kwáa mêet bpàat dtaan bpai lăao máai bpìng gài
Then I will grab the knife and make chicken skewers*
(เอ้าขอทานเขากินล่ะมันน่ารำคาญ
âo kŏr taan kăo gin lâ man nâa ram-kaan
(Oh! Her begging to eat, it’s annoying!
จะคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่ )
ja kwáa mêet bpàat dtaan bpai lăao máai bpìng gài
[She] will grab the knife and go make chicken skewers)*

[THE VERSION ABOVE SKIPS THE NEXT TWO SECTIONS – GO TO LAST SECTION]

เออ….เอิงเอย….แม่เฒ่าเล่ามาสู่ลูกหลาน
er … . erng-oie … . mâe tâo lâo maa sòo lôok lăan
Oh . . . oh . . . . . The old lady tells this to her descendants
บทเรียนชีวิทยาทาน
bòt rian chee wít-tá-yaa taan
A life lesson on science of finding your dinner
ตำนานวณิพกเมืองสุพรรณ
dtam naan wá-ní-pók meuang sù-pan
The legend Beggar of Supan City:
จบชีวิตขอทานหลาวไม้ปิ่งไก่
jòp chee-wít kŏr taan lăao máai bpìng gài
Stop the life of begging; make chicken skewers*
2X

แม่เฒ่าเล่ามาสู่ลูกหลาน
mâe tâo lâo maa sòo lôok lăan
The grandmother tells her descendants
บทเรียนชีวิทยาทาน
bòt rian chee wít-tá-yaa taan
A life lesson on the science of finding your dinner.
ตำนานวณิพกเมืองสุพรรณ
dtam naan wá-ní-pók meuang sù-pan
The legend Beggar of Supan City:
จบชีวิตขอทานหลาวไม้ปิ่งไก่
jòp chee-wít kŏr taan lăao máai bpìng gài
Stop the life of begging; make chicken skewers*

วณิพกพเนจร (วณิพกพเนจร)
wá-ní-pók pá-nay-jon ( wá-ní-pók pá-nay-jon )
The beggar wanders (The beggar wanders)
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
dtaa bòt raem ron maa kŏr taan tâan gin
Is blind and stays over the night to beg for money to eat
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
dtaa bòt raem ron maa kŏr taan tâan gin
Is blind and stays over the night to beg for money to eat

*After Yaai Samang (the real person) became too old to sing, she switched over to making wooden skewers for roasting pieces of chicken. The story of the real Yaai Samang was the inspiration for this song.