by ยืนยง โอภากุล (Yuenyong Opakul aka แอ๊ด คาราบาว Add Carabao)
Album: ทับหลัง Tap Lang (The Lintel) (1988)
This album is highly recommended. You can BUY IT at eThaiCD, where you can shop in English.
Note: This is part 9 of the Tuk Kwai Tui series of songs stretching across the albums. Manohk, the protagonist of the saga, is mentioned in the last line of this song. To follow the trail of Tuk Kwai Tuey songs at this site from part 1 CLICK HERE. Or PROCEED to Tuk Kwai Tuey Part 10, the final song in the series.
นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่แต่โบราณ
nák bpràat pôo yîng yài dtàe boh-raan
The great philosophers from ancient times
มิได้บอกเลยว่า
mí dâai bòk loie wâa
never said that
ชีวิตยั่งยืนเป็นอมตะ
chee-wít yâng-yeun bpen a-má-dtà
life lasts forever
สิ่งที่เกิดมาล้วนต้องแตกดับ
sìng têe gèrt maa lúan dtông dtàek dàp
All things that are born must pass away
สรรพสิ่งป่นสลาย
sàp-pá-sìng bpòn sà-lăai
Everything crumbles, disintegrates,
กลายเป็นผงธุลี
glaai bpen pŏng tú-lee
becomes dust
กระดูกกองดังภูเขา
grà-dòok gong dang poo kăo
bones as [also] the mountain
น้ำตาแห่งความจำพราก
nám dtaa hàeng kwaam jam prâak
The tears of memory separate [from us] and depart,
มากมายดังท้องทะเล
mâak maai dang tóng tá-lay
many, like the open sea
สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงชื่อ
sìng têe lŏng lĕua yòo mee piang chêu
The thing that remains in existence is only the name
ใครเลยจะรอดพ้นวัฏจักร
krai loie jà rôt pón wát-dtà-jàk
Who, ever, can escape this cycle?
การเกิดเป็นธรรมชาติ
gaan gèrt bpen tam-má-châat
Birth is [a] natural [property]
ของสรรพสิ่ง
kŏng sàp-pá-sìng
of everything
การสิ้นสุดเป็นธรรมดา
gaan sîn sùt bpen tam-má-daa
The ending is natural
การต่อสู้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
gaan dtòr sôo bpen sùan nèung kŏng chee-wít
Struggling is a part of life
เพื่อรักษาชีวิต
pêua rák-săa chee-wít
to maintain/protect existence
การอยู่ร่วมกันเป็นสังคม
gaan yòo rûam gan bpen săng-kom
To be living together is society
เพื่อความเสมอภาค
pêua kwaam sà-mĕr-pâak
for equality/balance
มะโหนกคือนักสู้
má nòhk keu nák sôo
Manohk is a fighter
ผู้เริ่มจากสองมือเปล่า
pôo rêrm jàak sŏng meu bplào
A person who started from two empty hands