Note: Inquiring minds want to know what lyrics “Songs for Life” legend Yuenyong Opakul (aka Aed Carabao) wrote for his own 60th birthday. Here you go!
English translation of lyrics (เนื้อเพลงแปลเป็นภาษาอังกฤษ):
ที่ปลายทาง อันไม่ต่างกัน ในวันเวลาของผู้คน
têe bplaai taang an mâi dtàang gan nai wan way-laa kŏng pôo kon
The end of the road isn’t different in the lifetime of people
จะมีเหตุผล หรือมีเหตุการณ์ ก็แค่ผ่านและแค่เปียกปอน
jà mee hàyt pŏn rĕu mee hàyt gaan gôr kâe pàan láe kâe bpìak bpon
[Whether] there will be reasons or there will be [random] events, [it] passes by and soaks [one]
สะท้อนด้วยตัวเอง ที่เคยคลุกโคลน ในคืนวันอันแสนเปี่ยมหวัง
sà-tón dûay dtua ayng têe koie klúk klohn nai keun wan an săen bpìam wăng
[I] reflect with myself, the one who previously rolled in the mud, in the days and nights full of hope
แต่สุดท้ายถึงรู้ ความไม่มีจีรัง เมื่อระฆังชีวิตใกล้จบลง
dtàe sùt táai tĕung róo kwaam mâi mee jee-rang mêua rá-kang chee-wít glâi jòp long
But in the end [I] come to know the shortness of life when the life-bell nearly finishes
จงดูลำธารที่ไหลรินเรื่อยเปื่อย ช่วยนาตาปีไม่เคยหยุด
jong doo lam taan têe lăi rin rêuay bpèuay chûay naa dtaa bpee mâi koie yùt
Look at the canal which runs and pours continuously, helping the farm year round, never stopping
หล่อเลี้ยงชีวิต ด้วยความบริสุทธิ์ ใสสื่อไม่ขัดขืนผู้ใด
lòr líang chee-wít dûay kwaam bor-rí-sùt săi sèu mâi kàt kĕun pôo dai
Nourishing life with purity, conveying/communicating clearly, not resisting anyone
โลกของใคร ของโลกของมัน โลกของฉันพอแล้วความหวั่นไหว
lôhk kŏng krai kŏng lôhk kŏng man lôhk kŏng chăn por láew kwaam wàn wăi
The world is whose? It is the world’s. My [own] world has had enough of unsteadiness
กระท่อมเล็กๆ กระถางต้นไม้ ก่อกองไฟ เล่านิทานให้หลานฟัง
grà-tôm lék lék grà-tăang dtôn máai gòr gong fai lâo ní-taan hâi lăan fang
A small hut, a flowerpot. I will build a campfire and tell fables for the grandchildren to hear
ชั่วชีวิต ยังคิดไม่ตก ผู้คนเกิดมาทำไมกัน
chûa chee-wít yang kít mâi dtòk pôo kon gèrt maa tam-mai gan
[My] whole life [I] don’t stop wondering: Why are people born into [the world]?
วิ่งตามความฝัน ฝ่าฟันความจริง ยังเป็นสิ่งที่คอยท้าทาย
wîng dtaam kwaam făn fàa fan kwaam jing yang bpen sìng têe koi táa taai
Chase after a dream . . . Struggle with truth . . . It is still something that waits to challenge
สุดท้ายก้าวไป ยังฝั่งที่ฝัน หันหลังกลับมามองดูเงา
sùt táai gâao bpai yang fàng têe făn hăn lăng glàp maa mong doo ngao
In the end, [you] progress to the bank [you] dream of, turn around look back at [your] shadow
อดคิดถึงชีวิต ในคืนวันเก่าๆ เย็นเหงาๆ ก่อนอาทิตย์อัสดง
òt kít tĕung chee-wít nai keun wan gào gào yen ngăo ngăo gòn aa-tít àt-sà-dong
Trying not to miss life in the old days. It’s cold before the sun sets.
จงดูลำธารที่ไหลรินเรื่อยเปื่อย ช่วยนาตาปีไม่เคยหยุด
jong doo lam taan têe lăi rin rêuay bpèuay chûay naa dtaa bpee mâi koie yùt
Look at the canal which runs and pours continuously, helping the farm year round, never stopping.
หล่อเลี้ยงชีวิต ด้วยความบริสุทธิ์ ใสสื่อไม่ขัดขืนผู้ใด
lòr líang chee-wít dûay kwaam bor-rí-sùt săi sèu mâi kàt kĕun pôo dai
Nourishing life with purity, conveying [it’s message] clearly, not resisting anyone
โลกของใคร ของโลกของมัน โลกของฉันพอแล้วความหวั่นไหว
lôhk kŏng krai kŏng lôhk kŏng man lôhk kŏng chăn por láew kwaam wàn wăi
The world is whose? It is the world’s. My [own] world has had enough of unsteadiness
กระท่อมเล็กๆ กระถางต้นไม้ ก่อกองไฟ เล่านิทานให้หลานฟัง
grà-tôm lék lék grà-tăang dtôn máai gòr gong fai lâo ní-taan hâi lăan fang
A small hut, a flowerpot. I will build a campfire and tell fables for the grandchildren to hear
กระท่อมเล็กๆ กาน้ำหนึ่งใบ ก่อกองไฟ เล่านิทานให้หลานฟัง
grà-tôm lék lék gaa náam nèung bai gòr gong fai lâo ní-taan hâi lăan fang
A small hut, one tea pot. I will build a campfire and tell fables for the grandchildren to hear