By สีสัน ควงตะคองหลง Sisan Khuangtakhonglong
Album: วณิพก Wanipok (The Busker [Formerly, titled “The Beggar”]) (1983)
The album Wanipok is a classic and is available HERE from the friendly people at eThaiCD, where you can shop in English.

Note: This song was written by Sisan Khuangtakhonglong and not Add Carabao. The lyrics are strikingly poetic. The is the last song in the album วณิพก Wanipok (The Busker). Also check out the last song of the next album, which is a classic very similar thematically to the song on this page: กลิ่นรวงทอง Glin Ruang Tong (The Scent of Golden Ears of Rice). “Glin Ruang Tong” begins with a squeaky sound, which reminds on of a cart.

[SPOKEN:]
ประเทศไทยเป็นดินแดนที่รักยิ่งของปวงชนชาวไทย
Thailand is a land that is greatly loved by the whole Thai population
บรรพบุรุษของเราล้วนปกป้องแผ่นดินผืนนี้ด้วยเลือดเนื้อชีวิตเพื่อความอุดมสมบูรณ์ขึ้นในปัจจุบัน
Our ancestors all protected this land with their flesh and blood, their lives, so that abundance would arise in this era
เราจึงกล่าวขานกันได้ว่าในนํ้ามีปลาในนามีข้าว
And so we all use the saying “In the water there is fish, in the fields, there is rice.”
ชาวนากว่าครึ่งประเทศล้วนแล้วแต่ผลิตข้าวได้ปีละมากๆ เพื่อเลี้ยงประชากรของเราและส่งเป็นสินค้าออกยังประเทศเพื่อนบ้าน
It is farmers, more than half the country, all of whom are responsible for the great quantity of rice produced each year, to feed our population and to export to neighboring countries.

เฮอะ…รัฐบาลท่านก็ตระหนักดีถึงปัญหาเหล่านี้และให้การสนับสนุนมาโดยตลอด
Huh . . . the government is also well aware of this problem and is always supportive
แต่ในพื้นที่อันห่างไกลจากความเจริญออกไปยังมีชาวนาเป็นจํานวนมากพบ ประสบกับปัญหาขาดแคลนที่ดินทํากินเป็นของตัวเอง
But in areas far from development, way out there, there are large numbers of farmers who experience the problem of having no land of their own which they can work to feed themselves.
ผจญกับภัยธรรมชาตินํ้าท่วม ฝนแล้ง ความหนาวเย็น
They confront natural disasters, floods, drought, and cold.
พี่น้องที่รักการที่เรามีชีวิตอยู่รวมกันในวันนี้เราได้กินข้าวจากผู้ที่ปลูกข้าวให้เรากิน
Dear brothers and sisters, the fact that we all have life today is because we eat the rice that comes from those who grow it for us to eat.
เกวียนเล่มแล้วเล่มเล่า ที่ขนข้าวออกมาจากหมู่บ้านของพวกเขา
The carts, one after another, that transport rice out to us from the villages of those people
จะมีสักเล่มไหมที่จะกลับคืนไปสู่พวกเขา ด้วยข้าวปลาที่เต็มเกวียน ด้วยล้อเกวียนที่กดลึกลงไปในดิน
Will there be at least be one cart that will go back towards those people, full of rice and fish [representing “food” generally] such that the wheels dig deep down into the dirt?

[SINGING:]
ล้อเกวียนเวียนหมุนทิ้งฝุ่นลืมรอย
Wheels go round throwing up dust, forgetting the tracks
ใบไม้ร่วงผลอยเคลื่อนคล้อยตามฤดูกาล
The leaves fall allowing movement according to the seasons
บรรยากาศ…เริ่มเปลี่ยนไม่เหมือนวันวาน
The weather begins to change. [It’s] not like yesterday
ใบไม้ร่วงแต่ดอกผลิบาน
Leaves fall, but flowers bloom
ข้าวกลางลานตกเม็ลดเหลือฟาง
Rice in the middle of the field drops seeds, leaving straw.

ลมหนาวห่มเนื้อครั้งเมื่อวันก่อน
Cold wind that wrapped the body sometime in the past
เปลี่ยนเป็นแรงร้อน ร้าวรานแผดเผาผิวนาง
Changes to be powerful heat, painfully blazing the skin of a young woman
หัวใจแกร่ง หาบคอนไม้คานโค้งบาง
Strong-hearted, carrying things [on her shoulders] with a thin bending pole
เหมือนรวงเรียวเคียวคมของนาง
Like the slender rice stalks and sharp sickle of the woman
มุ่งสรรค์สร้างกสิกรรมทํานา
intent on doing farming

*ข้าวทุกเม็ดดั่งเกล็ดเหงื่อย้อย
Each seed of rice like a drop of sweat
พร่างพราวพรูพร้อย มากน้อยมีใครนําพา
Sparking and glittering. Whether a lot or a little, who cares for them?
คิดดูซิหยาดเหงื่อแรงคนทํานา
Think about it—the sweat and strength of the people who farm
ให้เปิบอิ่มกินอยู่ทุกครา
So you can always put rice into your mouth until full, each time.
ความหมายว่าเลือดเนื้อเพื่อใคร
It means [the farmers’] flesh and blood is for who?

*ข้าวทุกเม็ดดั่งเกล็ดเหงื่อย้อย
Each piece of rice like a drop of sweat
พร่างพราวพรูพร้อย มากน้อยมีใครนําพา
Sparking and glittering. Whether a lot or a little, who pays attention to them?
คิดดูซิหยาดเหงื่อแรงงานชาวนา
Think about it—the sweat and labor of farmers
ให้เปิบอิ่มกินอยู่ทุกครา
So you can always put rice into your mouth until full, each time.
ความหมายว่าเลือดเนื้อเพื่อใคร
It means [the farmers’] flesh and blood is for who?

ล้อเกวียนเวียนหมุน…ทิ้งฝุ่นลืมรอย
The wheel of the cart goes round . . . leaving it to the dust to fade away the tracks*
ใบไม้ร่วงผลอย เหลืองบางลงกลางทางไกล
A leaf drops off, thin and yellow, and falls into the center of long road.
พลบคํ่าฝุ่นคลุ้งคล้อยจางห่างหาย
At nightfall, the dust diffuses, fades, and disappears
วนเวียนเปลี่ยนแปลงแฝงไว้
The circle goes round, altering and concealing [things from us]
หยาดเหงื่อใครนั้นอย่าได้ลืม
Someone’s drops of sweat––don’t go and forget those*

*The word “ลืม” is used twice: once for “fade away” [the tracks] and once for “forget” [the drops of sweat]. So the metaphor is more powerful in Thai.