By คาราบาว Carabao
Album: เวลคัม ทู ไทยแลนด์ Welcome to Thailand (1987)
SUPPORT THE ARTISTS and BUY THIS ALBUM AT eThaiCD where you can shop in English!
Note: Two unemployed factory workers are talking about their predicament. Below I’ve translated the official lyrics that are sung. The spoken words were not part of the official lyrics under the YouTube, and they vary from performance to performance, but they add to the impression of two guys commiserating, joking, and having an ordinary conversation. For instance, after the one says he can’t make enough to take care of his wife and kids, the other says something like “And you have a lot of wives, huh?” And the other says, “Just one!”
Verse 1:
Lek:
ประตูโรงงานปิดแล้วตัวเรา
bprà-dtoo rohng ngaan bpìt láew dtua rao
The door of the factory is closed, and we . . .
Thierry:
ก็ถึงคราวหมองหม่น
gôr tĕung kraao mŏng mòn
. . . have arrived at gloomy times
Lek:
หนทางมืดมนจะมีกี่คน
hŏn taang mêut mon jà mee gèe kon
[This] gloomy path will have how many people?
Thierry:
มาเข้าใจเห็นใจ
maa kâo jai hĕn jai
Understand and sympathize.
Lek:
อยู่เพื่องาน ทำเพื่อเงิน
yòo pêua ngaan tam pêua ngern
[We] live for work, do [everything] for work
Thierry:
เดือนละไม่เท่าไร
deuan lá mâi tâo-rai
Not much [pay] per month
Lek:
ไม่พอยาไส้ เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย
mâi por yaa sâi líang lôok líang mia
Not enough to quench the hunger [or] to take care of the wife and children
Thierry:
ได้เป็นวัน ๆ
dâai bpen wan wan
To be able to live from day to day
Verse 2:
Lek:
เป็นกรรมกรเร่ขายแรงงาน
bpen gam-má-gon rây kăai raeng ngaan
I’m a worker selling my labor
Thierry:
โอ้ฉันมันแสนลำบาก
ôh chăn man săen lam-bàak
Oh, I’m having such difficulty
Lek:
ชีวิตทุกข์ยาก ค่าหยูกค่ายา
chee-wít túk yâak kâa yòok kâa yaa
Life is difficulty and suffering: the price of the medicine . .
Thierry:
ค่าโน่นค่านี่ ค่าน้ำค่าไฟ
kâa nôhn kâa nêe kâa náam kâa fai
The cost of this, the cost of that, the cost of the water, the cost of the electricity
Lek:
บ้านต้องเช่าละค่าข้าวค่าเหล้า
bâan dtông châo lá kâa kâao kâa lao
Must rent the house . . . The cost of the rice, the cost of the alcohol . . .
Theirry:
แล้วจะเหลืออะไรล่ะ
láew jà lĕua a-rai lâ
And then what’s left over?
Lek:
สิ้นเดือนสุดท้ายจะให้ทำยังไง
sîn deuan sùt táai jà hâi tam yang ngai
At the very end of the month, what would they have [us] do?!
Thierry:
เพราะเขาเลิกจ้างแล้ว
prór kăo lêrk jâang láew
Because they laid [us] off!
Refrain:
Lek:
..คิดขอทาน
.. kít kŏr taan
I think of begging,
Thierry:
ละอายใจอยู่
lá-aai jai yòo
I feel too shy [to do it]
Lek:
คิดขอทาน
.. kít kŏr taan
I think of begging,
Thierry:
ละอายใจอยู่
lá-aai jai yòo
I’d be too embarrassed
Lek:
ก็เราสองมือยังดี
gôr rao sŏng meu yang dee
My two hands are still good
Thierry:
สองขายังอยู่
sŏng kăa yang yòo
I still have my two legs
Lek:
และถ้าสองมือยังดี
láe tâa sŏng meu yang dee
And if [my] two hands are good . . .
Thierry:
สองขายังเดิน
sŏng kăa yang dern
. . . [my] two legs can still walk
Lek:
นั่นเลยใจไม่กล้า
nân loie jai mâi glâa
[As for?] that . . . my heart isn’t brave enough
Lek and Theirry:
อยากตัดใจหวลกลับคืนสู่บ้านนา
yàak dtàt jai hŭan glàp keun sòo bâan naa
I want to give up and turn and go back to the countryside.
ก็หมดปัญญาเขาแย่งที่นาไปแล้ว
gôr mòt bpan-yaa kăo yâeng têe naa bpai láew
And I’m out of ideas. They’ve already snatched the farm away [from us].
[INSTRUMENTAL, with sounds of laughing]
Refrain:
Lek:
..คิดขอทาน
.. kít kŏr taan
I think of begging,
Thierry:
ละอายใจอยู่
lá-aai jai yòo
I feel too shy [to do it]
Lek:
คิดขอทาน
.. kít kŏr taan
I think of begging,
Thierry:
ละอายใจอยู่
lá-aai jai yòo
I’d be too embarrassed
Lek:
ก็เราสองมือยังดี
gôr rao sŏng meu yang dee
My two hands are still good
Thierry:
สองขายังอยู่
sŏng kăa yang yòo
I still have my two legs
Lek:
และถ้าสองมือยังดี
láe tâa sŏng meu yang dee
And if [my] two hands are good
Thierry:
สองขายังเดิน
sŏng kăa yang dern
[my] two legs can still walk
Lek:
นั่นเลยใจไม่กล้า
nân loie jai mâi glâa
[As for?] that . . . my heart isn’t brave enough
Lek and Theirry:
อยากตัดใจหวลกลับคืนสู่บ้านนา
yàak dtàt jai hŭan glàp keun sòo bâan naa
I want to give up and turn and go back to the countryside.
ก็หมดปัญญาเขาแย่งที่นาไปแล้ว
gôr mòt bpan-yaa kăo yâeng têe naa bpai láew
And I’m out of ideas. They’ve already snatched the farm away [from us].
Verse 3:
Lek:
..ตึกรามใหญ่โตถนนมากมาย
.. dtèu graam yài dtoh tà-nŏn mâak maai
Giant buildings, many roads
Thierry:
อีกรถราก็ขวักไขว่
èek rót raa gôr kwàk kwài
And more traffic going back and forth
Lek:
ย่ำเดินเรื่อยไปสายตาจับจ้อง
yâm dern rêuay bpai săai dtaa jàp jông
[I’m] continually walking eyes watching out
Theirry:
ที่ป้ายรับคนงาน
têe bpâai ráp kon ngaan
For “hiring workers” signs
Lek:
ค่ำลงแล้วร้านรวงก็ปิด
kâm long láew ráan ruang gôr bpìt
Evening falls and the stores close
Thierry:
แหล่งราตรีเบ่งบานนะซิ
làeng raa-dtree bàyng baan ná sí
The nightspots open up [blossom]
Lek:
สถานบริการสาวน้อยทำงาน
sà-tăan bor-rí-gaan săao nói tam ngaan
The entertainment spots where the young women work
Thierry:
กันตัวเป็นเกลียว
gan dtua bpen glieow
together arduously.
Verse 4:
Lek:
เป็นชายอย่างฉันมันนึกน้อยใจ
bpen chaai yàang chăn man néuk nói jai
To be a man like me, you feel ignored and left out
Thierry:
ขายใครไม่ออก
kăai krai mâi òk
You can’t sell someone off
Lek:
เหมือนถุยบ้านนอกจะมีก็แรง
mĕuan tŭi bâan nôk jà mee gôr raeng
Like the rural buffaloes will have strength
Thierry:
ที่เอาไว้ไถนา
têe ao wái tăi naa
that still can be used for plowing
Lek:
หมดเรี่ยวแรงยังเข้าโรงฆ่าสัตว์
mòt rîeow raeng yang kâo rohng kâa sàt
And when that strength is gone, they enter the slaughterhouse
Thierry:
มันยังได้ราคา
man yang dâai raa-kaa
They still get a price.
Lek:
เนื้อหนังมังสาของคนกับควาย
néua năng mang săa kŏng kon gàp kwaai
The flesh of a person and a buffalo . . .
Thierry:
แล้วใครจะเหนียวกว่ากัน
láew krai jà nĭeow gwàa gan
Now, which of them is tougher?
[At the end, they are arguing about whether a person or a buffalo is tougher]