พลจันทร์เดือนเพ็ญ Polachan Duan Pen (Polachan’s [Song] “Full Moon”)

This song is sung by (and probably was written by) หงา คาราวาน Nga Caravan, แอ๊ด คาราบาว Aed Carabao, and อัสนี โชติกุล Asanee Chotikul. It is a tribute to, and excerpts from a song first written by อัศนี พลจันทร Asanee Polachan as “คิดถึง บ้าน” (Missing Home), a song that was brought out of the forest by Phongthep Kradonchamnan and released as a song by the band
คาราวาน Caravan. It was adjusted and made hugely famous by แอ๊ด คาราบาว Aed Carabao under the new title “เดือนเพ็ญ.”

Album: ทำมือ Tam Meu (Hand-Made)(1989). This album is HIGHLY Recommended and is available at eThaiCD, where you can shop in English.

Note: This is a song is about a song written by อัศนี พลจันทร Assanee Polachan, and it is sung by two of the artists who did the most to popularize it, namely หงา คาราวาน Nga Caravan and แอ๊ด คาราบาว Aed Carabao, as well as อัศนี โชติกุล Asanee Chotikul. If you haven’t heard the first song “Duan Pen” or “Full Moon,” which this current song is about, please click through and check it out, or nothing about this current song will make sense. Assanee Polachan had been dead a couple years when this song came out, but it is entirely possible that those who wrote and sang this tribute song did not yet know he was dead. Asanee Polachan was a revolutionary, poet, writer, and attorney, but not a professional singer. Born in 1918, he had to flee Thailand in 1961. He died in Laos in 1987, and his bones and ashes were returned in 1997.

หงา Nga Caravan:

ลูกหลาน ร้องเพลง
lôok lăan róng playng
Your decendents (we) sing the song
บรรเลงเรื่อยไป
ban-layng rêuay bpai
Playing [it] continually
ผู้เฒ่าอยู่ไหน
pôo tâo yòo năi
Where are you old man?
ไม่เห็น ชะตา
mâi hĕn chá-dtaa
We haven’t heard from you
นมนาน มาแล้ว
nom naan maa láew
For so long now
ท่านไป แนวหน้า
tâan bpai naew nâa
He went to the front lines
กลับมากลับมา
glàp maa glàp maa
Come back! Come back!
ลูกหลาน เป็นห่วง
lôok lăan bpen hùang
Your decendents (we) are worried

แอ๊ด Add Carabao:

ใครหน่วงใครรั้ง
krai nùang krai ráng
Whoever is imprisoned*
ใครขังเอาไว้
krai kăng ao wái
Whoever is shut in, and locked away*
ก็เพียงร่างกาย
gôr piang râang gaai
It’s only a body
หัวใจมีปีก
hŭa jai mee bpèek
The heart has wings
หลีกทางให้ที
lèek taang hâi tee
Make way to the place
ที่ใดขวางกั้น
têe dai kwăang gân
Whatever place is obstructed
ผีเสื้อตัวนั้น
pĕe sêua dtua nán
That butterfly [is]
พลจันทร์
Polachan
Polachan [‘s]
เดือนเพ็ญ
deuan pen
“Duan Pen”**

อัสนี โชติกุล Asanee Chotikul

เป็นผู้เฒ่า
bpen pôo tâo
[He’]s an old person
ผู้ใหญ่ใจดี
pôo yài jai dee
A kind hearted old man
เป็นลุงอัสนี พลจันทร์
bpen lung asanee polachan
[He’]s Uncle Assanee Polachan

ผู้นำความฝัน
pôo nam kwaam făn
A person who carries a dream
กลั่นความเป็นจริง
glàn kwaam bpen jing
Distilling truth
ทิ้งฝากลูกหลาน
tíng fàak lôok lăan
Leaving it entrusted to children and grandchildren
ขับขานเพลง เดือนเพ็ญ
kàp kăan playng deuan pen
Singing/chanting out the song “Duan Pen” [“Full Moon”]
สวยเย็นอร่าม
sŭay yen a-ràam
A beautiful, shiny evening.
นำรักจากดวงใจ
nam rák jàak du-ang jai
Conveying love from the heart
ไปซบแทบอกแม่เอย
bpai sóp tâep òk mâe oie
Go nestle against the chest of [one’s] mother.

อัสนี โชติกุล Assanee Chotikul

เป็นผู้เฒ่า
bpen pôo tâo
[He]’s an old person
ผู้ใหญ่ใจดี
pôo yài jai dee
A kind-hearted old man
เป็นลุงอัสนี พลจันทร์
bpen lung asanee polachan
[He]’s Uncle Assanee Polachan

ผู้นำความฝัน
pôo nam kwaam făn
A person who carries a dream
กลั่นความเป็นจริง
glàn kwaam bpen jing
Distilling truth
ทิ้งฝากลูกหลาน
tíng fàak lôok lăan
Leaving it entrusted to children and grandchildren
ขับขานเพลง เดือนเพ็ญ
kàp kăan playng deuan pen
Singing/chanting out the song “Duan Pen” [“Full Moon”]

แอ๊ด Add Carabao:
[THIS NEXT PART IS ALMOST EXACTLY THE LYRICS AND TUNE OF “DUAN PEN” just with a different cadence]

เดือนเพ็ญ สวยเย็นอร่าม
deuan pen sŭay yen a-ràam
A beautiful full moon, a shiny evening
นภาจันทร์นวลดูงาม
ná-paa jan nuan doo ngaam
The sky with the creamy moon looks beautiful
เย็นชื่นหนอยาม เมื่อลม พัดมา
yen chêun nŏr yaam mêua lom pát maa
It’s a happy evening, huh? When the breeze blows in
แสงจันทร์นวล ชวนใจข้า คิดถึงถิ่นที่จากมา
săeng jan nuan chuan jai kâa kít tĕung tìn têe jàak maa
The light of the creamy moon invites my heart to think of the land I came from
คิดถึงท้องนา บ้านเรือนเคยเนา
kít tĕung tóng naa bâan reuan koie nao
To miss the fields and the home [where I] used to live

ลมเอยช่วยเป็นสื่อให้ นำรักจากห้วงดวงใจ
lom oie chûay bpen sèu hâi nam rák jàak du-ang jai
Wind, help pass a message, convey the love from my heart
ของข้านี้ไป บอกเขานำนา
kŏng kâa née bpai bòk kăo nam naa
to tell them, carry it to the fields
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากลา
hâi meuang tai róo wâa mâi naan lôok têe jàak laa
so Thailand will know, it won’t be long before the child who left
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย
jà bpai sóp nâa gàp òk mâe oie
will go to rest its head in the bossom of its mother

หงา Nga Cavaran:

ลูกหลาน ร้องเพลง
lôok lăan róng playng
Your decendents (we) sing the song
บรรเลงเรื่อยไป
ban-layng rêuay bpai
Playing [it] continually
ผู้เฒ่าอยู่ไหน
pôo tâo yòo năi
Where are you old man?
ไม่เห็น ชะตา
mâi hĕn chá-dtaa
We haven’t heard from you
นมนาน มาแล้ว
nom naan maa láew
For so long now
ท่านไป แนวหน้า
tâan bpai naew nâa
He went to the front lines
กลับมากลับมา
glàp maa glàp maa
Come back! Come back!
ลูกหลาน เป็นห่วง
lôok lăan bpen hùang
Your descendants (we) are worried

แอ๊ด Add Carabao:

ใครหน่วงใครรั้ง
krai nùang krai ráng
Whoever is imprisoned*
ใครขังเอาไว้
krai kăng ao wái
Whoever is shut in and locked away*
ก็เพียงร่างกาย
gôr piang râang gaai
It’s only the body
หัวใจมีปีก
hŭa jai mee bpèek
The heart has wings
หลีกทางให้ที
lèek taang hâi tee
Make way to the place
ที่ใดขวางกั้น
têe dai kwăang gân
Whatever place is obstructed
ผีเสื้อตัวนั้น
pĕe sêua dtua nán
That butterfly [is]*
พลจันทร์
Polachan
Polachan[‘s]
เดือนเพ็ญ
deuan pen
“Duan Pen”**

ผีเสื้อตัวนั้น
pĕe sêua dtua nán
That butterfly,
พลจันทร์เดือนเพ็ญ
ponlajan deuan pen
Polachan’s “Duan Pen,”
กลับมาซบหน้า
glàp maa sóp nâa
comes back to nestle the head
แทบอกแม่เอย
tâep òk mâe oie
against the chest of the mother
ผีเสื้อตัวนั้น พลจันทร์เดือนเพ็ญ
pĕe sêua dtua nán ponlajan deuan pen
That butterfly, Polachan’s “Duan Pen”**
กลับมาซบหน้า แทบอกแม่เอย…
glàp maa sóp nâa tâep òk mâe oie …
comes back to nestle the heast against the chest of the mother

*They may be asking Assanee Polachan, “Are you imprisoned?”
**One of Assanee Polachan’s pseudonyms was นายผี “Naai Pee” or Mr. Ghost/Spirit. The Thai word for “butterfly” word-for-word translates as “ghost/spirit shirt,” thus butterflies remind one of the dead. So to call Assanee Polachan a butterfly could be both a play on one of his pseudonyms as well as a guess that he might already have passed. (As well as meaning “butterfly”)!