จับกัง Jap-gang (The Coolie)

by ประทีป ชนะภัย Prateep Chanopai (The older brother of Lek Carabao)
Album: วณิพก Wanipok (The Beggar) (1983)

I love this cover from the 25th Anniversary album of Carabao covers (ALBUM REVIEW HERE), titled Mon Playng Carabao (The Spell of Carabao Songs.) However, you might also want to google and find the classic version. Or better yet, BUY the original song on the CLASSIC ALBUM Wanipok.

English translation of lyrics (เนื้อเพลงแปลเป็นภาษาอังกฤษ):

ยามเดือนเลื่อนลาคราโลกหลับไหล
yaam deuan lêuan laa kraa lôhk làp lăi
When the moon wanes, when the world sleeps
กลิ่นคราบเหงื่อไคล…ยังไม่จากจาง
glìn krâap ngèua klai … yang mâi jàak jaang
The smell and stain of sweat still doesn’t fade away
สองแขน สองเข่า สองเท้ายังมีพลัง
sŏng kăen sŏng kào sŏng táo yang mee pá-lang
Two arms, two knees, two feet still have strength

คนใช้แรงงาน พวกฉันนั้นมิเคยหมด
kon chái raeng ngaan pûak chăn nán mí koie mòt
The labors like us never run out of
เหงื่อที่รินหยดรดร่างผ่านยังพสุธี
ngèua têe rin yòt rót râang pàan yang pa-sù-tee
the sweat that drips down the body to the ground
ด้วยหนังหุ้มเนื้อ กอบเกื้อเอื้ออารี
dûay năng hûm néua gòp gêua êua aa-ree
We are skinny* [but] generously lend a helping hand
แรงงาน แรงงาน มีแจกจ่ายไปทั่วแดน
raeng ngaan raeng ngaan mee jàek jàai bpai tûa daen
The workforce, the workforce, is spread throughout the land

ใครเคยคิดบ้าง จับกังอย่างพวกฉัน
krai koie kít bâang jàp-gang yàang pûak chăn
Whoever gives a thought [for] the coolies like us?
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
mét kâao têe pàan lài chăn líang kon dtâng lăai săen
The rice that I have shouldered** provides for many, many people
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
pûak tâan ìm chăn chim dtàe kwaam ráen-káen
You people are full, I taste only poverty.
เหนื่อยล้า ท้องกิ่ว เมื่อความหิวมันตามทวง
nèuay láa tóng gìw mêua kwaam hĭw man dtaam tuang
[I’m] exhausted. [My] stomach is empty when hunger starts demanding.

2X

หากขาดพวกฉันท่านคงได้คิด
hàak kàat pûak chăn tâan kong dâai kít
If [you] had to do without us, [you]’d realize . . .
ฉันไม่มีสิทธิ์ คิดไกลไปใหญ่หลวง
chăn mâi mee sìt kít glai bpai yài lŭang
I don’t have the right to dream too far
มีข้าวป้อนปาก…สามมื้อถือได้ดังทรวง
mee kâao bpôn bpàak … săam méu tĕu dâai dang suang
I have rice to feed my mouth . . . three meals is enough

(พูด) เอ้า เร็ว เร็ว เร็วเข้า เร็ว
[spoken, by an overseer] Hey! Quickly. Hurry up!
ทํางาน ทํางาน ร้องเพลงอยู่ได้
tam ngaan tam ngaan róng playng yòo dâai
Work! Work! There you are just singing!
สิ่งที่หวงของใครฉันไม่ต้องการ
sìng têe hŭang kŏng krai chăn mâi dtông gaan
[Spoken by laborer]: The things everyone wants, [it seems] I don’t need.

*I am told that หนังหุ้มกระดูก (the skin covering the bones) is an expression meaning ‘skinny’; but หนังหุ้มเนื้อ (the skin covering the flesh) is used instead so that เนื้อ will rhyme with เกื้อ เอื้อ. So in this case หนังหุ้มเนื้อ means “skinny.”
**The image is of someone loading or unloading sacks of rice from a truck.