Lyrics and Melody by ทิวา สาระจูฑะ Teewa Sarachuta
Album: ซึมเศร้าเหงาแฮ้งก์ Seum Sao Ngao Haeng (Soaked Sad Lonely Hungover) (2005)
THIS ALBUM IS HIGHLY Recommended. Support the artist and buy it HERE at eThaiCD, where you can shop in English.
ที่ฝากเอาไว้ไม่ใช่ถ้อยคำ เป็นความบอบช้ำที่คอยบดกลืนฝัน
têe fàak ao wái mâi châi tôi kam bpen kwaam bòp chám têe koi bòt gleun făn
What I’ve stored away isn’t a confession. It’s an injury that crushes and swallows a dream
บนกำแพงไม่มีภาพแขวนอยู่ แต่ภาพในใจเมื่อใด จึงจะลบเลือน
bon gam-paeng mâi mee pâap kwăen yòo dtàe pâap nai jai mêua dai jeung jà lóp leuan
On the wall there’s no picture still hanging, only a picture in my heart whenever . . . [that] consequently will fade.
ที่เก็บเอาไว้ไม่ใช้น้ำตา เป็นความอ่อนล่าของคนที่เจ็บร้าว
têe gèp ao wái mâi chái nám dtaa bpen kwaam òn lâa kŏng kon têe jèp ráao
What I keep stored away isn’t tears. It’s the exhaustion of the person hurting
รอนแรมไปบนถนนที่มืดยาว ห้วนแสงตตอนเช้ามาถึงก็สายเดิน
ron raem bpai bon tà-nŏn têe mêut yaao hûan săeng dton-cháo maa tĕung gôr săai dern
Travelling on a road long and dark, abruptly the morning light arrives, but [now] it’s too late to walk
หากมีชีวิตเหลือเพียงอีกแค่หนึ่งวัน และหนึ่งวันนั้นชั้นได้พบเธออีกครั้ง
hàak mee chee-wít lĕua piang èek kâe nèung wan láe nèung wan nán chán dâai póp ter èek kráng
If [I] have only one more day of life left, and that one day I meet you again
จะใช้ยี่สิบสีชั่วโมงที่เหลืออยู่ โอบรักเธอกอดเธอจนกว่าจะตาย*
jà chái yêep sĕe chûa mohng têe lĕua yòo òhp rák ter gòt ter jon gwàa jà dtaai*
I will use the twenty-four hours remaining to take you in my arms and love you, to embrace you until I die.
INSTRUMENTAL
ที่เก็บเอาไว้ไม่ใช้น้ำตา เป็นความอ่อนล่าของคนที่ปวดร้าว
têe gèp ao wái mâi chái nám dtaa bpen kwaam òn lâa kŏng kon têe bpùat ráao
What I keep stored away isn’t tears. It’s the exhaustion of the person who is heartbroken
รอนแรมไปบนถนนที่มืดยาว ห้วนแสงตตอนเช้ามาถึงก็สายเดิน
ron raem bpai bon tà-nŏn têe mêut yaao hûan săeng dton-cháo maa tĕung gôr săai dern
Travelling on a road long and dark, abruptly the morning light arrives, but [now] it’s too late to walk
หากมีชีวิตเหลือเพียงอีกแค่หนึ่งวัน และหนึ่งวันนั้นชั้นได้พบเธออีกครั้ง
hàak mee chee-wít lĕua piang èek kâe nèung wan láe nèung wan nán chán dâai póp ter èek kráng
If [I] have only one more day of life left, and that one day I meet you again
จะใช้ยี่สิบสีชั่วโมงที่เหลืออยู่ โอบรักเธอกอดเธอจนกว่าจะตาย*
jà chái yêep sĕe chûa mohng têe lĕua yòo òhp rák ter gòt ter jon gwàa jà dtaai*
I will use the twenty-four hours remaining to take you in my arms and love you, to embrace you until I die.
*For the language learners: There are almost no contractions in Thai but ยี่สิบ (twenty) = yêe sìp -> yêep. Also some people sometimes use an “sh” sound for “ช” instead of “ch”, which happens here in “ชั่วโมง” chûa mohng (hours).